Facebook
Twitter
LinkedinSkierowany do sejmu projekt nie rozwiązuje problemów prawnych obecnego systemu planowania i zagospodarowania przestrzennego, które są zgłaszane przez środowiska samorządowe przy każdej nowelizacji przedmiotowej ustawy:
- Nie rozwiązuje obecnego niewielkiego udziału inwestorów w partycypacji w kosztach urbanizacji. Tę rolę miała spełniać tzw. renta planistyczna. W efekcie na gminę, w tym na jej mieszkańców przerzucony jest cały koszt niezbędnych inwestycji celu publicznego. O ile w mechanizmie ZPI element partycypacji w kosztach został zawarty jako tzw. umowa urbanistyczna, o tyle w przypadku zwykłych miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego ustawa nie zmienia nic. Apelujemy o pilną reformę opłaty adiacenckiej - wiążąc jej wysokośćz faktycznymi kosztami budowy infrastruktury osiedleńczej.
- Nie wprowadza zmian w ustawie o gospodarce nieruchomościami ułatwiających pozyskiwanie gruntów pod inwestycje celu publicznego.
- Nie daje możliwości odstąpienia od realizacji części planów miejscowych, których skutki mogą być niekorzystne dla rozwoju przestrzennego gminy. Projekt ustawy nakazuje gminom uwzględnianie obowiązujących planów miejscowych w prowadzeniu dalszej polityki przestrzennej zamiast umożliwiać wygaszanie planów, których realizacja jest niecelowa.
Plan ogólny ma być prawem miejscowym. Intencją tego zapisu jest wzmocnienie znaczenia planu ogólnego, ale jednocześnie będziemy mieć do czynienia z sytuacją, kiedy dla danego terenu będzie obowiązywał plan ogólny i plan miejscowy, czyli dwa dokumenty o innej skali i szczegółowości, które jednocześnie będą stanowić prawo miejscowe. Proponowana w projekcie ustawy instytucja planu ogólnego gminy jako aktu prawa powszechnie obowiązującego może skutkować wielomilionowymi
dla dużych miast roszczeniami odszkodowawczymi w przypadku podjęcia przez gminy działań zmierzających do ograniczenia rozpraszania zabudowy.
