8 maja 2021 r., po ciężkiej chorobie, w wieku 73 lat, zmarł Jacek Starościak, samorządowiec, urzędnik państwowy i dyplomata, pierwszy – po przemianach roku 1989 – Prezydent Gdańska, wybrany na to stanowisko w sierpniu 1990 r. głosami Rady Miasta.
Jacek Starościak został wybrany do Rady Miasta Gdańska w pierwszych samorządowych, w pełni demokratycznych wyborach, jakie odbyły się w powojennej Polsce.
– Wybory samorządowe traktuję jako jeden z wielkich i ważnych elementów przemian polskich od 1989 r., okrągłego stołu, wyborów czerwcowych. Niezwykły czas przemian zakończony wyborami samorządowymi. W reformie samorządowej, którą przyjął Sejm w 1990 r. nastąpiło upodmiotowienie i wyposażenie w ważne kompetencje rad gminnych i miejskich. To one decydowały o budżetach lokalnych i prowadzić mogły swoją politykę. Rady zastąpiły istniejące w czasach komunistycznych rady narodowe. To były pierwsze w pełni wolne wybory w powojennej Polsce.– wspominał po latach Jacek Starościak w wywiadzie udzielonym portalowi internetowemu Miasta Gdańsk www.gdańsk.pl z okazji 30-lecia samorządności.
Następnie, w sierpniu tego samego roku, glosami Rady Miasta Gdańska – zgodnie z obowiązującą wówczas ordynacja wyborczą – został wybrany na Prezydenta Miasta. Funkcje tą piastował krótko, bo zaledwie przez dziewięć miesięcy. Odszedł ze stanowiska 14 czerwca 1991 r.
– Ostatni raz widzieliśmy się rok temu w maju, kiedy skromnie, ale wspólnie, świętowaliśmy 30 lat samorządności w Polsce. Jacek Starościak zawsze życzliwy, oddany naszemu miastu, nawet gdy sprawował obowiązki w Warszawie – wspomina Aleksandra Dulkiewicz, Prezydent Gdańska.
Jacek Starościak swoim życiorysem obdzielić mógłby co najmniej kilku innych. Urodził się w Gdańsku w 1947 r. Był absolwentem I LO w Gdańsku, edukację kontynuował w Politechnice Gdańskiej. Pracował potem naukowo w Wyższej Szkole Morskiej i Instytucie Morskim. Został doceniony na arenie międzynarodowej i wyróżniony m.in. członkostwem w prestiżowym The Royal Institute of Navigation w Londynie.
W 1980 wstąpił do „Solidarności”, przewodniczył komisji zakładowej w Instytucie Morskim. W drugiej połowie lat 80. zatrudniony jako kierownik redakcji literatury naukowej i fachowej w Wydawnictwie Morskim. Współtworzył lokalny Klub Inteligencji Katolickiej. Po wyborach w 1989 został dyrektorem wojewódzkiego biura poselsko-senatorskiego Obywatelskiego Klubu Parlamentarnego.
Z samorządu przeszedł do rządu, gdzie został dyrektorem gabinetu szefa Kancelarii Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej. W późniejszych latach zajął się dyplomacją – pracował w Ministerstwie Spraw Zagranicznych, był także konsulem generalnym RP w Londynie.
W latach 2003-2013 piastował jedno z dyrektorskich stanowisk w Banku Pekao. Na emeryturze został przewodniczącym Sopockiej Rady Seniorów.
Zmarł w sobotę, 8 maja br. w szpitalu w Bydgoszczy, gdzie przebywał w związku z ciężką chorobą, z którą zmagał się w ostatnich latach.